Geloof en autisme: een ongekende combinatie

Er is al veel bekend over autisme, maar nog altijd te weinig. Daarom is het fijn dat we met zoveel mensen meer bekendheid geven aan autisme. Niet alleen qua kennis, maar vooral de eigen ervaringen die helpen het stigma en de stereotype te verbreken. Waar ik zelf vaak tegenaan loop is dat ik niet alleen autistisch ben, ik ben ook christen. Waar autisme al onbegrepen wordt, is dit een nog meer onbegrepen combinatie.

Wat de combinatie geloof en autisme - voor mij - zwaar kan maken zijn de dubbele stigmatisering en stereotyperingen waar wij mee te maken krijgen. Velen voelen zich niet alleen in de maatschappij onbegrepen, maar ook in de kerk. Juist een plek waar ze zouden mogen zijn, zoals ze zijn. Maar kan dat, wanneer inclusiviteit zich - net als in de maatschappij - vaak nog beperkt tot woorden zonder daden? Wanneer je jezelf mag zijn, zolang je je maar kan aanpassen? Wanneer je jezelf mag zijn, zolang je je autisme maar thuis laat?

Dan zijn er ook nog de verschillende aspecten van het geloof. Net als elk andere christen, gelooft niet iedereen met autisme hetzelfde of op dezelfde manier. Voor de ene is God een moeilijk grijpbaar concept, te abstract en onvoorspelbaar. De ander heeft een heel rijk geloofsleven met een actieve relatie met God, terwijl weer een ander bang is voor God of boos op Hem is. Sommigen verloren hun geloof tijdens het opgroeien en sommigen daarvan kregen hun geloof weer terug. Anderen geloven wel, maar vinden of vonden het moeilijk een relatie te hebben met God. Ook kan het lastig zijn om te praten over de combinatie. Christenen begrijpen het autisme vaak niet, mensen met autisme begrijpen het christen zijn vaak niet.

Wat autisme anders maakt wanneer je gelovig bent

Vooropgesteld is autisme bij gelovigen hetzelfde als bij niet- of andersgelovigen. Gelovig zijn verandert daar niets aan, je wordt er niet minder autistisch door en God geneest je ook niet spontaan van je autisme, al zou je dat willen. Persoonlijk merk ik wel dat sommige aspecten van mijn autisme wat makkelijker zijn geworden nu ik niet alleen maar geloof in God, maar Hem ook met alles ben gaan vertrouwen. En dan gaat het vooral om de manier waarop ik er mee om ga.

Wat autisme anders maakt wanneer je gelovig bent? De dubbele stigmatisering en stereotypering, het dubbele onbegrip en het niet goed kunnen verbinden met mensen met autisme die niet gelovig zijn. Voor mezelf zou ik het omschrijven als altijd een deel van mezelf thuis moeten laten, terwijl dit niet gaat. Ben ik met christenen, dan kan ik moeilijk over mijn autisme, autisme in het algemeen en over mijn geloofsbeleving praten. Ben ik met mensen met autisme, dan kan ik moeilijk over God, het christen zijn en mijn geloofsbeleving praten. Terwijl die twee voor mij meer met elkaar verweven zijn dan ik kan uitleggen.

Ik kan niet doen alsof ik niet autistisch ben, mijn hele leven ben ik al bar slecht in maskeren en kreeg ik al vroeg een diagnose (dit betekent niet dat er ook adequate hulp was of dat je altijd echt wat leerde over autisme). Ik kan ook niet doen alsof ik geen christen ben, want dan verloochen ik God voor mijn gevoel. Dat laatste was ik vroeger tot mijn spijt, dan wel weer goed in. Daar zit een heel verhaal achter dat te veel is om in dit blog over te schrijven. Als je daar meer over te weten wilt komen raad ik je aan mijn blogs te lezen op mijn website: www.wandelendmetgod.nl.

Dubbele stigmatisering en stereotype

Wanneer je volgens de DSM een stoornis hebt, krijg je een lading stigmatisering en stereotyperingen over je heen. Het kan ook zijn dat je het door stigmatisering en stereotyperingen autisme bijvoorbeeld niet herkende bij een ander of bij jezelf. Daar komt natuurlijk ook een - nog steeds groot - gebrek aan kennis en informatie bij. Wanneer je christen of anders gelovig bent, krijg je vaak te maken met dubbele stigmatisering en stereotyperingen. Enerzijds wat er binnen de seculiere maatschappij gedacht en gevonden wordt van christenen én autisme, anderzijds wat er in de christelijke wereld gevonden wordt van autisme in relatie tot de stroming of kerk waar je bij bent aangesloten.

Zelf woon ik in de Biblebelt, dus van het eerste heb ik zelf wat minder last, dan van het laatste. Het laatste kan het soms wel lastiger maken, alsof je er niet aan kan ontsnappen. Dit geldt natuurlijk niet voor alle christenen die hier wonen, je moet ze niet over één kam scheren. En de ene kerk gaat er beter mee om en doet meer aanpassingen dan de andere.

Veel gehoorde opmerkingen die ik meemaak zijn dat ik niks van het geloof begrijp, niet echt christen ben daardoor of dat ik de Bijbel verkeerd interpreteer. Situaties zou ik niet goed waarnemen waardoor deze niet serieus genomen worden. Wat ik grappig vind, want ik praat met verschillende stromingen online en zit ook op Bijbelschool en ik blijk het prima te interpreteren. Degenen van wie ik het van te horen krijg, interpreteert het zelf vaak anders, of naar hoe zij het willen. Ik denk dat ik meer projectie ervaar van andere christenen, dan van mensen die niet of anders geloven.

Wandelend met God

Omdat christenen met autisme elkaar moeilijk kunnen vinden, ben ik afgelopen juli door een roeping van God, Wandelend met God begonnen. Dit is een website/blog waar ik met een rauw randje schrijf over mijn ervaringen met geloof en autisme. Veel zijn er blij mee en vinden het fijn dat ik er mee ben begonnen. Sinds kort kunnen andere christenen met autisme, hun naasten, christelijke hulpverleners en mensen die in de kerk werken hier hun ervaringen ook delen. Hier bleek ook behoefte aan te zijn, al vinden velen het nog spannend om te beginnen.

Ik geloof dat God voor alles een tijd heeft. Alles van mij komt ook samen met mijn website/blog, waar ik over de jaren heen geloofde dat ik de dingen nooit zou kunnen bereiken. Omdat ik ook op Bijbelschool zit, leer ik steeds meer over de Bijbel en over God. Hierdoor ben ik nu ook begonnen met het maken van Bijbelstudies die rekening houden met autisme en andere dingen, zoals ADHD en NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel). Iedereen die er baat bij heeft zou ze dus kunnen volgen. Mijn eerste Bijbelstudie gaat over de Goede Week en Pasen en is binnenkort klaar om te delen.

Ik ben God dankbaar dat Hij mij kan gebruiken ondanks dat autisme mij voor een deel beperkt. Ik was al vanaf mijn achttiende arbeidsongeschikt, in wat ik wel en niet kan in de maatschappij. Ook ben ik dankbaar voor alle mooie mensen die ik al heb mogen leren kennen, zoals Emma. Toen ik begon had ik dat nooit verwacht en ik was zelfs een beetje sceptisch over mijn eigen roeping. Ik kijk uit naar wat er allemaal nog meer mag komen.

Wat meer bekendheid

Ik hoop dat ik hiermee wat meer bekendheid heb kunnen geven aan christenen met autisme en ook dat er, ondanks dat het heel beknopt is, een beetje meer kennis en begrip is gekomen met het schrijven van dit blog. Als je meer wilt leren kun je me altijd volgen op Instagram of Facebook. Of natuurlijk mijn blogs lezen.